Maandelijks bieden we u een blik achter de schermen bij de s.s. Furie en het vrijwilligers peloton van Stichting Hollands Glorie (SHG).
Paradepaardje Furie
Ik kan intussen een boek schrijven over de mooie verhalen wat er op en met de Furie is meegemaakt. Dat de verhoudingen tussen mannen onderling anders liggen dan bij vrouwen, is duidelijk. De stoere verhalen van onze eigen zeebonken worden per keer een beetje aangedikt.
Ze nemen geen blad voor de mond, maar roepen wel gelijk dat dit niet voor publicatie is. En dat begrip probeer ik op te rekken, want de verhalen zijn stuk voor stuk zeer vermakelijk!
Een aantal vrijwilligers zijn zeeziek zodra we de haven verlaten. Niet heel handig op een zeewaardige stoomzeesleepboot. Als ze misselijk worden onderweg, willen ze dat niet voor elkaar weten. Dat is uiteraard niet stoer. Het komt voor dat iemand tegen de wind in over staat te geven, waardoor alles natuurlijk terugslaat in zijn gezicht. Daar waar ik een arm om me heen en medelijden zou willen hebben (want ik ben dan zielig), kijken zij om zich heen of niemand het heeft gezien. Uiteraard gaat dit dan honend als een lopend vuurtje rond aan boord en begint de kok al een vette hap te koken, want dat is goed voor een maag die van slag is…
Dat ze rekening met mij proberen te houden is aandoenlijk. Toen ik op een snikhete dag aan boord stapte, schoten een aantal mannen verschrikt weg om hun T-shirt aan te trekken. Met een vrouw aan boord wordt er niet bloot geklust. Zwetend verfden ze verwoed verder, want de Furie moet het paradepaardje blijven en er tiptop uitzien. En dáár zetten we ons allemaal 100% voor in! Speciaal voor u, zodat het mooie plaatje van de Furie aan de Stadhuiskade een idyllisch stukje Maassluis blijft.
Veerle Vliegenthart
Secretaris SHG