Maandelijks bieden we u een blik achter de schermen bij de s.s. Furie en het vrijwilligers peloton van Stichting Hollands Glorie (SHG).
De Furie uit Spanje
Drie weken geleden botste ik op de Wip bijna tegen een bemanningslid van de Furie op, het was Arie. Hé, Arie ben je op weg naar de Furie? vroeg ik. Met zijn onmiskenbare Haagse accent zei hij: Ja hoor, en morgen lekker weer gewoon onder elkaar de Sint binnen halen. Zaterdagmorgen heb ik vanaf mijn eigen raam de intocht van Sinterklaas meegemaakt. Het was enorm druk op de kades, dat viel mij op. Ik heb vroeger altijd op het ponton voor de Stadhuiskade op de Sint staan wachten, nu kon ik veel beter zien hoe duizenden kinderen aan beide zijden van de Haven de Sint verwelkomen. Ik moet eerlijk zeggen: ik kreeg er kippenvel van, Hollandser kan niet. We wonen in een apart land, los van de discussie over de kleur van de Pieten, is het natuurlijk ook wel bijzonder dat wij in het vroegere- en nu nog altijd een beetje, calvinistische Nederland aan de kant van het water gaan staan juichen voor een katholieke bisschop. Het zal wel door de cadeautjes komen denk ik, want we houden van gratis. Ik heb in mijn ambtsjaren één keer een enorme blunder geslagen: ik stond met de presentator vanaf half tien op het ponton te wachten op de komst van Sinterklaas, de bedoeling is dan de kinderen in stemming te brengen. Dat deden we optimaal, met versjes en zo voort. Toen de brug open ging was en in de verte de stoom van het schip van Sinterklaas was te zien, pakte ik de microfoon en riep heel enthousiast: ‘O kijk, daar is de Furie’. Dit jaar viel me op, dat zo snel als Sinterklaas op weg gaat naar de Markt, Arie en zijn makkers het bordje Spanje er af schroeven, het is dan weer gewoon onze Furie.
Koos Karssen