Dordse Dagen,
In 2007 verhuisden we van de Walmolen naar de Prinsekade in Maassluis. Op een woensdagmiddag zaten er een aantal mensen op het achterdek van de Furie en stapte ik aan boord; ‘Waar moet ik me aanmelden als ik mee wil doen?’ vroeg ik aan niemand specifiek. ‘Dan moet je binnen zijn’ en er werd naar de deur gewezen. Ik naar binnen, maar werd daar ook doorverwezen tot het me ging dagen dat ik van het kastje naar de muur werd gestuurd. Humor bleek een belangrijk ingrediënt te zijn aan boord.
In 2019 zijn we voor mijn werk verhuisd van Maassluis naar Zwijndrecht en kijk ik erg uit naar mijn derde ‘Dordt op Stoom’ met de Furie in 2022. Op mijn laatste Dort op Stoom, ik schat 2016, kwamen mijn vader en schoonvader met de trein naar Dordrecht om met de Furie mee terug te varen naar Maassluis. Het is de bedoeling dat je een half uur voor vertrek aan boord bent. De kade was zo gezellig dat ze toch nog even van boord stapten terwijl de Furie een paar minuten later ging vertrekken: de boot gemist. Mijn vader belde me, maar de kapitein besloot dat we geen tijd hadden om terug te gaan om de laatste brug niet te missen. Wel konden we wachten achter de brug. Dat was echter een flink stuk lopen cq rennen want er werd flink doorgevaren. Ook zat het weer tegen en begon het flink te regenen. Uiteindelijk hebben ze het gehaald en stapten ze vermoeid en drijfnat aan boord voor de terugreis naar Maassluis.
Vanaf een bankje in Zwijndrecht heb je uitzicht op het traject dat mijn vader en schoonvader hebben gelopen/gerend in de regen.
Met uitzicht op Dordrecht en de brug, moet ik nog vaak aan dat verhaal terugdenken.
Andre Klaassen
Stoker