Nieuws

Tweemaandelijks bieden we u een blik achter de schermen bij de s.s. Furie en het vrijwilligers peloton van Stichting Hollands Glorie (SHG).

Kennismaking Furie
Mijn eerste kennismaking met de Furie was via de serie ‘Hollands Glorie’ die wekelijks op televisie werd uitgezonden; de verfilming van het boek van Jan de Hartog. Een mooie serie met Hugo Metsers als Jan Wandelaar op zijn stoomzeesleper Furie.
Dat het schip van Jan Wandelaar het Maassluise paradepaardje zou worden hadden we toen niet kunnen bedenken.
Toen bekend werd dat het schip, na afloop van de serie zou worden gesloopt, stond in Maassluis een groep mensen op, die zich hard maakten om dit te voorkomen. Wat waren we trots toen dit was gelukt. Al waren er ook mensen die zich daarover verwonderden.
Mijn echte kennismaking was bij het kijken naar mijn vader als hij met zijn sleepboot, de Furie assisteerde om de Haven binnen te komen of te verlaten of om haar te verhalen.
Daarna, in het eerste weekend van oktober, was ik als bestuurslid van de Stichting Maassluis Maritiem, menig keer gast aan boord van de Furie.
De feestelijke opening van de Furieade is een feit als het prachtige schip op de vrijdagavond van de Furieade de Haven invaart met alle genodigden aan boord.
Als dan ’s zaterdags om 10.00 uur de Furie het sein geeft dat het evenement geopend is en begint te fluiten samen met alle andere boten, dan is dat wel een kippenvelmomentje.
Nog wat later raakte ik betrokken bij de intocht van Sinterklaas in Maassluis en leerde ik de Furie kennen als het prachtig versierde schip ‘de Spanje’.
Enige tijd geleden werd me gevraagd of ik me wilde aangesluiten bij de grote groep enthousiaste en sympathieke vrijwilligers van de Furie en heb ik onder andere de vaartochten en het cultuureducatie programma op mijn todo lijstje staan.
Ik ben er trots op een vrijwilliger van de mooiste stoomzeesleper van Nederland te zijn.

Henny Wesselius

Dordse Dagen,

In 2007 verhuisden we van de Walmolen naar de Prinsekade in Maassluis. Op een woensdagmiddag zaten er een aantal mensen op het achterdek van de Furie en stapte ik aan boord; ‘Waar moet ik me aanmelden als ik mee wil doen?’ vroeg ik aan niemand specifiek. ‘Dan moet je binnen zijn’ en er werd naar de deur gewezen. Ik naar binnen, maar werd daar ook doorverwezen tot het me ging dagen dat ik van het kastje naar de muur werd gestuurd. Humor bleek een belangrijk ingrediënt te zijn aan boord.

In 2019 zijn we voor mijn werk verhuisd van Maassluis naar Zwijndrecht en kijk ik erg uit naar mijn derde ‘Dordt op Stoom’ met de Furie in 2022. Op mijn laatste Dort op Stoom, ik schat 2016, kwamen mijn vader en schoonvader met de trein naar Dordrecht om met de Furie mee terug te varen naar Maassluis. Het is de bedoeling dat je een half uur voor vertrek aan boord bent. De kade was zo gezellig dat ze toch nog even van boord stapten terwijl de Furie een paar minuten later ging vertrekken: de boot gemist. Mijn vader belde me, maar de kapitein besloot dat we geen tijd hadden om terug te gaan om de laatste brug niet te missen. Wel konden we wachten achter de brug. Dat was echter een flink stuk lopen cq rennen want er werd flink doorgevaren. Ook zat het weer tegen en begon het flink te regenen. Uiteindelijk hebben ze het gehaald en stapten ze vermoeid en drijfnat aan boord voor de terugreis naar Maassluis.

Vanaf een bankje in Zwijndrecht heb je uitzicht op het traject dat mijn vader en schoonvader hebben gelopen/gerend in de regen.
Met uitzicht op Dordrecht en de brug, moet ik nog vaak aan dat verhaal terugdenken.

Andre Klaassen
Stoker

Een ijzeren oude dame die al 105 jaar in het water ligt en al die tijd weer en wind heeft doorstaan, mag op een gegeven moment wel wat slijtageplekjes vertonen. Dat is ook helemaal niet erg, want er zijn nog vaklieden (en gelukkig ook vaklieden in opleiding) te vinden die haar weer in perfecte staat kunnen oplappen.

Deze week ligt de Furie bij scheepswerf De Haas, waar een begin wordt gemaakt met de staalwerkreparaties. De verschansing, plekjes op het dek en de machinekameringang worden vernieuwd en gerestaureerd. Het klinkt allemaal simpel genoeg: een beetje bikken, een stukje slijpen, lassen en klaar. En dat is het in principe ook, maar met slijpen en lassen komen vuurspetters vrij! Als dat dus gebeurt aan boord, staan onze vrijwilligers met argusogen alles te volgen als ‘brandwacht’. De omgeving wordt nauwgezet in de gaten gehouden dat er geen brand ontstaat. De romp van het schip mag dan van staal zijn, binnenin is er veel hout verwerkt en we willen zeker niet dat de machinekamer in rook opgaat. Het is mooi meegenomen dat alle brandblussers aan boord net weer gecertificeerd zijn, al hopen we ze natuurlijk niet nodig te hebben. En op dit project wordt tevens, waar mogelijk, een stagiaire van het STC ingezet.

Het is dus een drukte van belang op de Furie en deze eerste staalwerkzaamheden vorderen gestaag. Als stichting mogen we ons gelukkig prijzen met de subsidies die we voor dit soort grote en dure projecten mogen ontvangen. Alle fondsen hebben zich coulant opgesteld, toen bleek dat de werkzaamheden later zouden worden uitgevoerd dan gepland, door de coronapandemie. Onze hartelijke dank gaat uit naar Fonds Schiedam/Vlaardingen e.o., Stichting 75 jaar NBB, Stichting Zeemanshuis, Mondriaan Fonds, De Groot Fonds en Prins Bernhard Cultuurfonds, voor hun bijdrage aan dit project!
Met dit renovatieproject kan dit staalwerk van de Furie weer vele decennia mee en wordt voorkomen dat we op termijn allerlei noodmaatregelen moeten treffen om de veiligheid aan boord te waarborgen.

Nieuwe aanwas

Mijn naam is Sjaak de Vries en ik ben sinds kort vrijwilliger op de Furie. Ik ben ook lid van Atletiek Vereniging Waterweg en tegen een loopmaatje, die al als vrijwilliger op de Furie werkt, had ik wel eens geroepen dat het mij wel leuk leek om ook daar vrijwilliger te zijn. Het is tenslotte een uniek schip en ik hou van het water en de zee. Ik werd recent door dat loopmaatje aangesproken en hij vertelde dat er plaats was voor een vrijwilliger, die dan de taak van kok op zich zou moeten nemen. Nou vind ik koken op zich wel leuk moet u weten, maar de kok uithangen op de Furie is toch wat anders. Ik moest er maar eens over nadenken.
Als donateur was ik al eerder met de Furie mee geweest en ik kende wel wat vrijwilligers van gezicht maar… tja. Op mijn verzoek was er een gesprek met wat bestuursleden, omdat ik wilde weten wat er precies van mij wordt verwacht als mogelijk toekomstig culinair specialist aan boord. Ik ben recent met pensioen gegaan en ik heb in het geheel geen achtergrond als kok en ook niet als zeeman. Tijdens dat gesprek werd mij door die bestuursleden en door de aanwezige vrijwilligers op de boot verzekerd dat men elkaar altijd helpt waar nodig en dat deze gewoonte de kok ook ten deel zal vallen. Dat edelmoedige gebaar trok mij over de streep en sindsdien ben ik dus de nieuwe kok op de Furie. Moet nog even wennen aan wat scheepstermen, maar dat komt goed. Ik voel mij wel thuis in het kombuis. Ik heb tot nu toe nog niemand het eten in de afvalbak zien gooien, dus er is hoop. Het is wellicht het begin voor mij van een nieuwe ‘carrière’.
Sjaak de Vries

Onderhoud op de Furie gaat door
Om haar (de Furie) in perfecte staat te houden, moet er onderhoud worden gepleegd. Dit kan niet zonder onze vrijwilligers die dit werk uitvoeren. Ook in tijden van Corona gaat het onderhoud gewoon door, maar wel op een andere manier. Zo proberen we op verschillende dagen in de week de groep vrijwilligers te verspreiden zodat niet iedereen op dezelfde dag komt. Als er geen onderhoud gepleegd zou worden, gaat het schip heel snel van je af. Dit kan je vergelijken met regelmatig je auto wassen en je deuren en kozijnen thuis schilderen, dit moet bijgehouden worden. Dit wordt ook wel in de scheepvaart ‘preventief onderhoud’ genoemd, want dit voorkomt dat je uiteindelijk ’achterstallig onderhoud’ krijgt waar geen van de vrijwilligers en/of het schip op zitten te wachten.

Nu het weer langzaam beter aan het worden is, wordt er hard gewerkt aan dek. Zo zijn de machinekamerkap en de binnenkant van de verschansing voorzien van een nieuwe verflaag. Maar het oog wil ook wat en daarom is er een begin gemaakt aan het schilderen aan de buitenzijde van het schip. Met elke kwaststreek en roller met verf zie je haar opknappen. Met heel veel complimenten van mensen die langslopen en uiteindelijk doen we het daarvoor.

Maar ook ijzer is op een gegeven moment op na ruim 100 jaar. Daarom wordt binnenkort begonnen met het vervangen van het ijzerwerk van de machinekameringang en ingangsluiken. Het achterdek wordt hier en daar vervangen en er worden nieuwe stukken in de verschansing gezet, dit in samenwerking met scheepswerf De Haas Maassluis.

Wil jij net als onze vrijwilligers een schip met een rijke historie varende houden? Meld je dan aan als vrijwilliger, je bent van harte welkom.
Kijk voor meer informatie op: www.furie.nl

Marnix Vlielander
De jongste vrijwilliger aan boord

De eerste Furieade

Mijn Furieverhaal begint in mei 1980. Net gestopt op de grote vaart slenterde ik tijdens de Rotterdamse Havendagen over de Parkkade, waar mijn oog op een sleepboot viel met rook uit de schoorsteen. Mijn aandacht was getrokken en ik ben aan boord gestapt om het schip eens te bekijken.
De Furie was nog volop in de herstelfase, maar ik zag er een prachtige machinekamer en ketelruim.
Ik raakte met een aantal mensen in gesprek en begreep dat ze op zoek waren naar vrijwilligers voor de reparatie en het weer in bedrijfstellen. Na overleg met het thuisfront stapte ik de zaterdag daarop in Maassluis aan boord als nieuwe vrijwilliger en doe dit nu dus al ruim veertig jaar.

Er was al erg veel gedaan, maar er lag nog zat werk. Mijn eerste klus was de manoeuvreerafsluiter reviseren. Al werkend en pratend in de weken daarna belandde ik binnen korte tijd in het bestuur van de stichting. Het klikte allemaal goed aan boord en ik had het er gelijk naar mijn zin.
We pakten een paar grote klussen aan en een daarvan was het hele schip voorzien van nieuwe kabels die we gesponsord hadden gekregen.

Na veel werk en goedkeuring van de ketel werd in september 1980 een proefvaart gemaakt en op wat ‘kleine’ dingen na is dat goed verlopen.
Ook werd er toen nagedacht over een feestje rondom het weer in de vaart te nemen van de Furie.
De officiële ingebruikname werd georganiseerd op 4 oktober die wij de FURIEADE noemden, waarbij de eigen vlag in de mast werd gehesen door acteur Hugo Metsers.
We zijn er trots op dat dit is uitgegroeid tot het jaarlijkse evenement in Maassluis zoals het nu is.
We hopen dat het weer snel door kan gaan na deze coronaperiode.

Willem de Gee

Herkenbaarheid is de kern van een goed logo, zodat je in een oogopslag ziet welk beeldmerk bij welke instantie hoort. Met trots presenteert de Furie haar nieuwe logo dat is ontwikkeld door Victor Kappelhof van Bureau Zeker.

Het was best even puzzelen in welke vorm je een 105 jaar oud schip toch op een gelikte manier kunt
neerzetten, zonder dat het te modern wordt. Dat past natuurlijk niet bij een historisch schip. De
grote vraag die we ons hebben gesteld is: wat maakt de Furie nou uniek? Het eerste antwoord was
uiteraard ‘stoom’. De Furie is immers de laatste nog varende stoomzeesleepboot van Nederland.
Over uniek gesproken! Echter een logo met een kringeltje stoom wordt snel als kinderlijk ervaren,
dus dat bleek geen goed idee.

Hollands Glorie, W(andelaar)
De Furie dankt haar nationale bekendheid aan de televisieserie Hollands Glorie, naar een boek van
Jan de Hartog, waarin zij in de jaren ’70 de hoofdrol had. De rode W prijkt nog steeds op de
schoorsteen, dit is dus geen origineel onderdeel van het schip, maar aangebracht voor de opnames
van de serie. De rode W staat voor Wandelaar, de hoofdpersoon uit het boek. Toen stichting
Hollands Glorie na de opnames het schip van de sloop heeft gered, is de W altijd blijven staan en
vormt dus ook een zeer herkenbaar onderdeel van de Furie.
Vandaar dat de basis van dit nieuwe logo de rode W is geworden.
Kappelhof over zijn creatie: ‘We zochten een vorm die past bij de sfeer en de respectabele leeftijd
van het schip. Uiteindelijk zijn we op een eenvoudige vorm uitgekomen, waarbij kleur, vorm en
lettertype zijn ontleend aan de Furie. Ik hoop dat de bemanning dit logo met trots zal voeren.’

Aan de slag
Dit mooie nieuwe logo wordt op alle uitingen van de Furie doorgevoerd. Zo komt er onder andere
nieuw briefpapier, wordt de website aangepast en krijgt de bemanning nieuwe bedrijfskleding. Op
het schip zelf verandert er niets, de rode W spreekt immers voor zich en krijgt vanzelf een historisch
tintje met een mooi verhaal erachter.
Ondanks dat de Furie al een jaar niet heeft gevaren, zit de bemanning niet stil, zo wordt regulier
onderhoud natuurlijk volgens schema uitgevoerd en beginnen binnenkort de grote
staalwerkzaamheden. Een hele uitdaging om deze werkzaamheden corona-proof uit te voeren, maar
er wordt met liefde voor deze oude dame gezorgd zodat dit unieke schip ook voor de volgende
generaties behouden blijft!

Een normaal 2021

Zo, 2020 zit er weer op en zal ongetwijfeld in de boeken verdwijnen als een jaar vol met
teleurstellingen, tegenslagen, persoonlijk leed, volop beperkende maatregelen en veel zakelijke
ellende.
Of was het toch niet allemaal negatief?
Want ‘dankzij’ het bizarre Coronajaar en de lege agenda, zonder evenementen en vaartochten,
hebben we aan boord van de Furie een flinke berg werk kunnen verzetten. We hebben vele maanden
onze vaste ligplaats mogen verlaten voor een plekje bij Scheepswerf De Haas. Veel grootonderhoud
en het veertigjarig onderzoek van de klinknagelgaten van de stoomketel waren omvangrijke
projecten, die we nu ‘dankzij’ in alle rust konden uitvoeren. En met een geweldig resultaat.
Wat wél begint op te vallen is het gemis aan de normale verbinding tussen bemanning, bestuur en
schip. Gewoon iedere woensdag en zaterdag met een flinke groep klussen, volop genieten van een
lunch en wat drinken na afloop. Want voor veel vrijwilligers is het ook een wekelijks uitje, lekker even
van huis weg, biertje drinken en sterke verhalen delen. En wat te denken van de gezellige
evenementen en vaartochten door het jaar heen. En dat missen we écht.
Schreven we in mei nog “gewoon even volhouden, het komt écht goed” zitten we nu alweer in 2021
en begint dat volhouden toch wel op een flinke uitdaging te lijken.
En als je dan de beelden van bijvoorbeeld de Furieade 2019 bekijkt kun je je nauwelijks voorstellen
dat we dit soort massabijeenkomsten mogelijk in de loop van 2021 alweer kunnen organiseren. Of
wat te denken van een goedgevulde Kuip, met meer dan 50.000 Feyenoord-supporters zingen en
aanmoedigen. Dat lijkt nog heel ver weg.
Maar hoop doet leven en daar houden we ons aan vast. Ik wens u een geweldig, gezond en vooral
normaal 2021 toe.

Ton Raemakers
Voorzitter Stichting Hollands Glorie

Hallo, mijn naam is Dick. Sinds twee jaar ben ik vrijwilliger op de Furie als hulpstoker onder de bezielende leiding van onze hoofdstoker Arie.
Mijn eerste ervaring met de Furie was de intocht van Sinterklaas eind 2018. Heel bijzonder om dat vanaf het water mee te maken.
Vanaf die tijd hebben Arie en Thijs, tegenwoordig onze kok, mij de techniek van het aansteken en op temperatuur houden van de ketel bijgebracht.
Een zogenaamde vlampijpketel opstoken zonder zwarte rookwolken valt nog niet mee en mocht je dan toch een klein zwart wolkje zien, weet dan dat de rest van de bemanning dat meestal op ludieke wijze aan de stokers meedeelt.
De stokers aan boord van de Furie zorgen ervoor dat de machinist 14 Bar stoomdruk heeft om de stoommachine aan te drijven.
14 Bar lijkt niet veel, maar bijvoorbeeld in een kerncentrale wordt de turbine aangedreven met ongeveer 60 Bar. Met andere woorden, 14 Bar is een serieuze aangelegenheid.
Als de stoomdruk wegvalt, valt de machine stil en kan het schip in een gevaarlijke situatie belanden.
Tot 1957 werd de ketel door middel van kolen gestookt. Tegenwoordig hebben we 37.000 liter olie aan boord om de 2-vuurs schotse ketel op te stoken. Om het schip vaarklaar te maken zijn we een week bezig met de stoomdruk langzaam naar 14 Bar te brengen.

De Furie doet ieder jaar mee aan een groot aantal evenementen, maar COVID-19 gooide nu ‘roet in het eten’ (stokersjargon voor iets verpesten).
Het vrijwilligerswerk bestaat dit jaar dan ook voornamelijk uit bikken, schuren en verven. Het niet varen heeft wel één groot voordeel. De ketel wordt niet zo smerig en hoeft niet te worden schoongemaakt.
Samengevat: een leuke club mensen die ongedwongen samenwerkt om een stuk Nederlands historisch erfgoed in goede conditie te houden.

Dick Eichhorn
Hulpstoker Furie

De jongste vrijwilliger
Ik ben Marnix komend uit Maassluis. Ik ben begonnen op mijn 15e op de Furie als een stagiair vanuit het voortgezet onderwijs. De bedoeling was om vier woensdagen te komen klussen, maar na een woensdag wist ik het al, ik vond het zo leuk dat ik gelijk maar bleef. Eenmaal aan boord wil je er tenslotte niet meer af waardoor ik alweer elf jaar bij de club zit en dat bevalt me goed.
Na mijn voorgezet onderwijs ben ik de zeevaartschool gaan volgen in Rotterdam en ben ik afgestuurd als Maritiem Officier alle schepen en vaar ik alweer vijf jaar voor de Bock Maritiem uit Alkmaar op kruiplijn coasters als Marof. Naast het varen op zee heb ik niet stil gezeten en heb ik ook mijn binnenvaart papieren gehaald. Met deze papieren ben ik nu in de opleiding terecht gekomen van de ‘kapiteins van de Furie’ om door te leren als kapitein van de Furie.

Je kan me, naast mijn werk, elke woensdag en zaterdag vinden op de Furie om onderhoud te plegen aan het schip. Zoals bikken, schuren, verven en met sleutelwerk ben ik ook in de machinekamer te vinden samen met de heren machinisten.

De laatste maanden liggen we bij scheepswerf De Haas in Maassluis voor groot onderhoud.
De ketel is toe aan haar veertig jarige keuring en dit wordt groot aangepakt door gelijk de ketel te voorzien van nieuwe verf en isolatie. Onder het berghout zijn we begonnen met bikken en borstelen. En daar voorzien we haar weer van een nieuw verfsysteem die ervoor zorgt dat de Furie er nog mooier en strakker uit gaat zien.

De Furie is blijvend op zoek naar (jonge) vrijwilligers.
Wordt jij mijn aflosser als jongste vrijwilliger?
Kom een keer langs op woensdag of zaterdag!

Marnix Vlielander