Tweemaandelijks bieden we u een blik achter de schermen bij de s.s. Furie en het vrijwilligers peloton van Stichting Hollands Glorie (SHG).
De grote plof
Na mijn werkzame tijd als draglinemachinist wilde ik vrijwilligerswerk gaan doen bij mijn eerste liefde, schepen.
Ik ben begonnen op de Hudson en daarna naar de Furie gegaan. Vier jaar geleden ben ik binnengekomen als leerling-
stoker onder chef-stoker Arie. Ik werd door de bemanning goed opgenomen en heb het hier heel erg naar mijn zin.
De lessen en het leerproces liepen goed en na een poosje mocht ik ook alleen stoken, wat best spannend was de
eerste paar keer! Problemen met het opstoken had ik nog niet meegemaakt, maar voor alles is uiteraard een eerste
keer.
We waren de Furie voor de Sint Nicolaas vaart onder stoom aan brengen hetgeen goed en rustig verliep. De jongens
hadden wel verteld dat het weleens kon ‘ploffen’ beneden, maar ik had geen idee nog waar ze het over hadden en
was daar niet echt op voorbereid. Kortom alles ging goed tot het moment dat wij weg zouden varen. Arie moest
even weg en ik zou alleen stoken.
De machine was opgewarmd en de telegraaf rinkelde voor vertrek; echter, er was een Bar stoom te weinig dus ik
moest wat bijstoken. Aansteekfakkel aan, vlam in de ketel, fakkel uit… eh, juist. Oliekraan dicht en opnieuw
proberen. Ditzelfde gebeurde nog twee keer achter elkaar en toen volgde een enorme dreun met een steekvlam, het
werd flink warm bij mijn benen en kruis.
Toen ik wegliep kwamen de machinisten naar de stookplaat en lagen krom van het lachen om wat ze zagen, ik schijn
er komisch uit te hebben gezien met de brandende fakkel nog in mijn hand.
Het eerste wat door mij heen ging : ‘Daar gaat het Sint Nicolaasfeest’, maar dat viel gelukkig mee. De Furie heeft
gevaren en ik heb de verdere trip gewoon gestookt.
Thijs van der Schuit