Mijn naam is Frans Verbrugge, geboren en getogen in Maassluis.

Mijn vader Frans heeft ca 45 jaar gewerkt bij scheepswerf De Haas in Maassluis. Het was ook mijn vader die mij op 15 jarige leeftijd vertelde dat ze op de Furie vrijwilligers zochten om het schip op te knappen en te restaureren.
Ik ben dan ook op een zaterdag in februari 1978 naar, de voor mij bekende kantine van scheepswerf De Haas gegaan voor de eerste vergadering van de zojuiste opgerichte stichting Hollands Glorie, de eigenaresse van de Furie.
Er waren een kleine 100 geïntresseerden opgekomen en hier kregen wij van de voorzitter Henk de Haas de plannen voorgeschoteld voor de restauratie van de Furie.
De Furie was enkele dagen daarvoor bij scheepswerf De Haas in Maassluis gearriveerd vanuit IJmuiden.
Er zouden ploegen worden geformeerd om het grote aantal vrijwilligers aan boord te laten werken. Na de eerste zaterdag waren er van de circa honderd vrijwilligers een kleine dertig overgebleven na het zien van het vele vuile werk dat moest worden uitgevoerd.
Na ongeveer twee jaar noeste arbeid was de Furie zover dat het eerste vuur in de ketel kon worden aangestoken. En kort daarna was de Furie weer in bedrijf op eigen kracht.
Mijn interesse voor dek had meer de aandacht dan in de machinekamer alhoewel ik mijn hand er niet voor omdraai om de vuilste karweitjes uit te voeren. Ik heb na ruim 38 jaar elke klinknagel aan boord wel gebikt.
Ik heb mij verder ontwikkeld in de scheepvaart en met name de sleepvaart.
Na de Koningklijke Marine naar Smit haven en Kustsleepvaart alwaar ik in de avonduren studeerde voor stuurman.
Inmiddels ben ik sinds 1999 een van de vaste kapiteins van de Furie geworden.
Met de Furie doen we meestal zomers de vaartochten zoals dag van de sleepvaart, Dort in Stoom, Furieade. Daar tussendoor verschillende kleine vaartochten door de Rotterdamse havens. Daarbij komt mijn kennis, geleerd tijdens mijn werk bij Smit haven sleepdienst, goed van van pas om de bezoekers daarover iets te vertellen.
Een van de mooiste intochten is die van sinterklaas waarbij bezoekers uit verre omstreken Maassluis weten te vinden.
Ik hoop nog jaren vrijwilliger van de Furie te blijven en met haar nog vele mijlen te mogen varen.

Mijn naam is Jan Peute. Ik ben geboren ik 1962. Een goed jaar. Ik ben getrouwd met Martine en we hebben samen een dochter en een zoon.
Mijn loopbaan op de Furie is begonnen in 1978. Een advertentie in De Schakel trok mijn aandacht, zoals dat heet. Op 15 jarige leeftijd beginnen aan iets waar al snel 75 van de 100 aangemelde vrijwilligers het af lieten weten was toch wel even een avontuur. De eerste dag was dekwassen. Daarna ketelbikken. Daar zijn we wel even mee bezig geweest. Maandenlang bikken om alle ketelsteen uit het binnenste van de stoomketel te verwijderen. Uiteindelijk ga je toch bedenken wat je wil. Aan dek of in de vetloods. Ik wilde uiteindelijk graag in de machinekamer werken. Stoom had en heeft wat mystieks in mijn ogen. Jarenlang ga je leren van de oudere machinisten. Net zolang tot dat je het vak verstaat. Nu vaar ik al zeker 26 jaar als 1ste machinist. Het is mijn taak om de kennis door te geven aan de jongere garde. Die pakken het mooi op en kunnen nu zelfstanding met de Furie weg.
Sinds 1992 ben ik bestuurslid Technische zaken van Stichting Hollands Glorie. Hier regel ik het dagelijkse technisch onderhoud zoals stoomketelkeuringen, ketelreparaties en dokkingen. Inkopen van technische materialen is ook één van mijn taken. Het leukste vind ik als dat lukt door dingen goedkoop of zelfs voor niets los te peuteren bij bedrijven.
We beleven altijd wel bijzonders als we onderweg zijn met de Furie. Naast het werk wat we met zijn allen hebben om de Furie in topconditie te houden is het varen met de Furie is eigenlijk de slagroom op de taart. Tijdens varen zijn we serieus bezig. Staan de trossen vast, dan is het tijd voor ontspanning. Dat heeft al heel wat ludieke verhalen en belevenissen opgeleverd.

Mijn werkzame loopbaan begon bij Rederij Waterweg. Daar heb ik 4 jaar gevaren op sleepbootjes welke assisteerde bij baggerprojecten. Het Loodswezen heb ik ook een poosje mogen bedienen en wel aan boord van de Mirfak, één van de buiten loodsboten in Hoek van Holland. Na omzwervingen in de scheepsdieselmotoren wereld ben ik toch weer terecht gekomen Rederij Waterweg, nu als Commercieel Manager. Na overname van dit bedrijf besloot ik zelf wat op te zetten in Maassluis. In opdracht van het Schotse Gareloch Support Services Ltd. heb ik GSS Marine Services BV opgezet op de Haven 27 in Maassluis. Hier werk ik nu bijna 6 jaar als Algemeen Directeur. Het leuke is dat de werk- en sleepboten van GSS veelvuldig in onze haven te zien zijn.

Mijn naam is Ton Raemakers en ik ben sinds augustus 2014 voorzitter van de Stichting Hollands Glorie, de eigenaar van de laatste nog varende stoomzeesleper van Nederland, de Furie.

En bijzonder is, dat de Furie in 1916 gebouwd is door mijn voorvaderen. Mijn moeder was een echte Bodewes!! En mijn nicht Thecla Bodewes, lid van de Raad van Advies van de Stichting, benaderde mij voor een rol als voorzitter in het bestuur. Een hele eer, zeker omdat de toenmalige voorzitter Henk de Haas al vanaf eind jaren zeventig actief was en onder andere de Furie naar Maassluis had gehaald.

Als voorzitter kwam ik eigenlijk in een gespreid bedje. Een geweldige en gedreven ploeg vrijwilligers in een soepel acterende organisatie en natuurlijk een schip in blakende conditie. Mijn taak was voornamelijk gericht op het in stand houden hiervan, ook op de langere termijn. En voorlopig lijkt dat aardig te lukken!

Ik ben in 1954 geboren in Arnhem en ben na mijn middelbare school en diensttijd in Delft Scheepsbouw gaan studeren. Na mijn afstuderen heb ik 18 jaar bij Mammoet wereldwijd grote hijs- en transportprojecten uitgevoerd. In 2001 ben ik overgestapt naar ingenieurs- en adviesbureau Euro-Rigging in Utrecht waar ik algemeen directeur werd. Sinds 2016 werk ik hier nog als adviseur.

Ik woon met mijn vrouw in Vlaardingen en we hebben drie kinderen en twee kleinkinderen. Naast een drukke baan heb ik me in de afgelopen jaren graag ingezet voor o.a. de voetbalclub HVO, badmintonclub Vijfsluizen en KIVI Kring Schiedam Vlaardingen.

Maar nu maak ik graag tijd vrij voor de Furie. Er wordt vanuit het bestuur en de bemanning hard gewerkt om schip en organisatie in optima forma te houden. Er is een blauwdruk opgesteld waarin de plannen voor de toekomst worden gepresenteerd en er wordt o.a. gewerkt aan het gezicht naar buiten, de communicatie en de verbinding naar onderwijs en de komende generatie.

Kortom, er is altijd veel werk te verzetten rond de Furie en het is een groot genoegen om daarbij een rol te mogen spelen.

Mijn naam is Veerle Vliegenthart, ik ben sinds begin 2017 secretaris van Stichting Hollands Glorie. Ik heb, op zes jaar verblijf in het buitenland na, mijn hele leven in Maassluis gewoond. Ik ben getrouwd met Arie en heb een dochter, Gysa.

Mijn werkachtergrond is Voorlichting en Public Relations, een vak dat ik jarenlang met veel plezier heb beoefend bij het Duinwaterbedrijf Zuid-Holland.
Ook heb ik vier jaar de persoonlijke PR gedaan voor een racecoureur die op dat moment van Europese Formule 3000, waar hij kampioen werd, overstapte naar Formule 1 (als testcoureur) en daarna reed in de Champcars in Amerika.

Tegenwoordig bevind ik me in de gelukkige omstandigheid dat ik me uitsluitend bezig kan houden met vrijwilligerswerk in Maassluis.
In de zomer van 2013 werd ik benaderd als projectleider voor het bestuur van de viering van 400 jaar Maassluis. Met vereende krachten en noeste arbeid van ruim 1500 vrijwilligers, hebben wij in het feestjaar 2014 over een periode van zes maanden 53 evenementen geïnitieerd, begeleid en georganiseerd. Een vrijwilligersfunctie die de werkweek van 40 uur vaak overschreed, maar waar ik verschrikkelijk veel plezier aan heb beleefd.
Het zwarte gat na de viering van 400 jaar, kwam echter niet! Er is in Maassluis genoeg te doen en het is moeilijk om iets af te wijzen, als je het gewoon leuk vindt om te doen.
Na een korte periode in het bestuur van Theater Koningshof, werk ik sinds 2015 met veel plezier mee aan het organiseren van de Furieade. Vanuit die hoedanigheid heb ik in 2016 geholpen met het organiseren van activiteiten rond het 100 jarig bestaan van de stoomzeesleepboot Furie. Het prachtige schip waar ik vanaf de eerste keer dat ik mee mocht varen, mijn hart aan heb verpand. Toen de vraag kwam om ook toe te treden tot het bestuur van Stichting Hollands Glorie, heb ik daar geen moment over na hoeven denken, natuurlijk doe ik dat graag!
De basisschooltijd van mijn dochter was ik lid van de Ouderraad, nu ze op de middelbare school zit, ben ik lid van de Medezeggenschapsraad.
Samen met een vriendin heb ik een wereldwijd unieke ‘dames dag’ voor Ferrariclub Nederland bedacht en georganiseerd; met ’s morgens rijtraining op een circuit gevolgd door twee mooie routes. Dames moesten achter het stuur van de bolides, de heren mochten dit keer navigeren.

Vrijwilligerswerk, voor welke sympathieke instelling dan ook, is echter niet vrijblijvend. Er gaat een heleboel tijd en energie in zitten. Aangezien de vergaderingen doorgaans ’s avonds worden gepland, legt het soms ook wel een zware druk op het gezinsleven; of er zijn mensen over de vloer, of ik ben weg voor de zoveelste vergadering. Met volledige support van mijn gezin, kan ik echter de dingen doen die ik leuk vind. En dat mag ook weleens openlijk worden gezegd.