Column Furie, mei 2025

Nautische vuurdoop

Mijn traject aan boord van de Furie begon ruim 15 jaar geleden als een stagiair. Om toch verder te groeien besloot ik om naar de zeevaartschool te gaan en te gaan varen om ervaring op te doen. Gedurende de opleiding heb ik ook alle binnenvaart papieren behaald. 

Maar alleen met die papieren ben je er nog niet, op de Furie heb je meer ervaring nodig en dat leer je pas aan boord. Hoe gedraagt het schip zich in welke omstandigheden. Ook moet je weten wat er aan dek en in de machinekamer gebeurt zodat je hier als kapitein op kan inspelen. Alle informatie die uitgelegd werd heb ik opgenomen en onthouden. Veel zelf uitvoeren was hierbij noodzakelijk en hielp enorm.

Daar was dan de dag die er ooit eens zou komen, een vaartocht met een bedrijf op de Furie. Dat klinkt nog niet als iets bijzonders aangezien we dat een aantal keer per jaar verzorgen voor bedrijven en gezelschappen. Echter kwam ‘s ochtends het bericht dat de vaste kapitein door medische redenen afwezig was. 

Daarmee rees natuurlijk gelijk de vraag: ‘en nu?’. De hoofdmachinist stond gelijk naast me: “Zou jij de Furie willen varen onder jouw gezag?”. 

Hier hoefde ik natuurlijk niet over na te denken, vol moed heb ik “Ja” gezegd. Dan ga je het avontuur aan en word je opeens ‘ouwe’ genoemd (vakjargon voor Kapitein), konden de ‘oudjes’ dat ook eens tegen mij zeggen. Tijdens het varen gelden rangen en standen welke gevolgd worden. De vaartocht verliep voorspoedig. Het bedrijf waarvoor we voeren heeft een middag gehad om nooit meer te vergeten. Met veel complimenten meerde ik weer aan in Maassluis.

Na de reis hebben we eerst maar een ‘aankommertje’ gedaan (vakjargon voor een versnapering na een perfect verlopen reis). 

Marnix Vlielander

De nieuwe generatie kapitein