Auteur: Victorfurie

Tweemaandelijks bieden we u een blik achter de schermen bij de s.s. Furie en het vrijwilligers peloton van Stichting Hollands Glorie (SHG).

Emigreren naar de Furie

In 2023 zijn we vanuit Den Haag ‘geëmigreerd’ naar Maassluis. De eerste periode heb ik in ons nieuwe huis geklust en zag ik alleen maar de bouwmarkten. Toen het huis eenmaal opgeknapt en ingericht was, hadden we eindelijk wat tijd over om de stad te gaan verkennen. Op een van onze verkenningstochten door Maassluis, maakten we een vaartocht op de Tonijn. Op het water is het nou eenmaal altijd geweldig!

Tijdens deze rondvaart zag ik een poster hangen met de vraag ‘kom jij al op stoom?’ en dacht dat is leuk, ze zoeken vrijwilligers op de boten! Ik heb gelijk een berichtje gestuurd, want het leek me prettig om wat mensen te leren kennen in mijn nieuwe woonplaats. Door je in te zetten als vrijwilliger, maak je je ook nog eens nuttig. Een winsituatie dus voor mij. Die week erop maakte ik kennis met de mannen op de Furie. Eenmaal daar, bleek ik niet de enige geïmporteerde Hagenees aan boord. Ook Arie, onze hoofdstoker, komt er vandaan.  Hij heeft mij onder zijn hoede genomen om me als stoker op te leiden op deze oude mooie dame.

Een gouden zet, in een ontzettend leuke ploeg! Al moest ik even wennen aan de andere tongval om me heen. Op de Furie hoorde ik sommige mannen klussen en praten met elkaar, het leek soms net een klucht. Even dacht ik bij een voorstelling te zijn beland van Waardenburg en de Jong, ze klinken als echte Rotterdammers!

Nu ik een half jaar als vrijwilliger werkzaam ben en al een paar mooie vaartochten heb gemaakt, voel ik me een gewaardeerd deel van de Furiefamilie. Dank jullie wel dat ik een deel mag uitmaken van dit mooie stukje geschiedenis. Hoe ik er vanaf kom? De mannen zouden zeggen: ‘via de loopplank’!

Johan Trijssenaar

De scheepskok van de Furie had weer eens een culinaire ingeving om de bemanning te
voorzien van een oosterse tofoe-achtige soep. Na op vorige reizen de kleuren rood en groen
te hebben gehad, was deze keer de kleur geel aan de beurt.


Nadat de twaalf in de klok was verschenen en de bemanning zich opmaakte voor de lunch,
werd eerst het nodige aan spirituele drank tot men genomen ten einde zich voor te bereiden
op de maaltijd. Onze scheepskok, met zeer sterke banden uit ons oostelijke koloniale
verleden, bedient zich regelmatig met uitspraken van deze periode, om bij ons de indruk te
wekken dat hij zeer thuis is in de oosterse keuken.

Termen van ingrediënten zoals petjal, ajam kahio, babi smoor of sajoer tumis tahoe vliegen
ons dan ook regelmatig om de oren. Waarbij de bemanning steeds bedenkelijker gaat kijken
met de vraag van wat er nu weer wordt voorgeschoteld. Al weten we niet altijd wat we eten,
het smaakt wel prima!


Enige tijd later werd door de scheepskok het menu van de dag opgediend, wat vooraf ging
met een – volgens de kok – overheerlijke traditionele soep die nu nog op elk zeeschip wordt
geserveerd. Onder het opdienen van de gele soep, kwam er uit de keel van de scheepskok
een spraakwaterval van oosterse woorden met betrekking tot de ingrediënten welke deze
gele soep zou bevatten.


Termen zoals ketoembar, djinten, lomboks en serehstengel vlogen ons om de oren.
Nadat de eerste kommen soep waren uitgedeeld en met de lepel werd beroerd, klonk er
ineens uit het niets in onvervalst Haags dialect: “Hey d’r zitten geen ballen in!“
Waarop de scheepskok geïrriteerd omkeek en de opmerkzame schepeling toebeet: “ Ja Arie,
wees blij dat je geen tofoe eet.”

Frans Verbrugge

Kapitein Furie

Het varen en het onderhouden van een stoominstallatie van honderdzeven jaar oud vergt best wel
een hoop vakkennis, al zeg ik het zelf. Ik kwam in 1978 aan boord van de Furie als man van zeventien.
Man ja, want het was natuurlijk wel stoer dat je op een sleepboot zat.

Zo kwam ik uiteindelijk op de
stookplaat terecht waar aanvang werd gemaakt met het bikken van ketelsteen in de stoomketel. Dat
heeft zeker negen maanden op de zaterdagen gekost voordat de ketelkeuring gereed was door het
Stoomwezen. Daarop volgend, het leren opstoken en stoken met de stoomturbines aangedreven
oliebranders en ervoor zorgen dat er voldoende water in de stoomketel zat. Alles door de heren
machinisten talloze keren uitgelegd en voorgedaan.

Bij voldoende opgedane kennis en kunde volgde
de verhuizing naar de machinekamer. Ook daar gaan jaren inzitten voordat je eindelijk aan de
manoeuvreerstand van de stoommachine mag staan. Het omgaan en bedienen van hulpwerktuigen
moet als eerste onder de knie gekregen worden. Alles onder toezicht van de machinisten.


Hoe leuk is het dan om al die opgedane kennis nu door te geven aan de jongere generaties die ook
op de stookplaat beginnen en ze te zien doorgroeien naar de machinekamer. Uiteindelijk hebben we
een gezonde ploeg stokers en machinisten die allen weten hoe met deze, compleet handbediende,
stoominstallatie om te gaan.

Handbediend is tegenwoordig een uitstervend woord in de wereld van
automatisering. Dat maakt het vak van stoommachinist op een oude sleepboot nou juist zo leuk.
Het onderhoud van de stoomketel, hulpwerktuigen en stoommachine vergt veel tijd en vakkennis.
Ook hier geven we die kennis door, welke niet meer op school geleerd wordt. Met name is er veel
oog voor de veiligheid. Stoom is een zeer heet medium en gevaarlijk als hier niet goed mee wordt
omgegaan.

Jan Peute
Machinist S.S. Furie

Column Furie, september 2023

Al zolang ik in deze stad woon, is ze het boegbeeld van Maassluis: de Furie. Inmiddels meer dan 100 jaar oud en, net als ik, afkomstig uit Groningen. Dat schept een band!

Ik ken de Furie zoals de meesten haar kennen, op haar vaste plek op dé Maassluise ansichtkaart. Later leerde ik meer. Mijn buurman kon er enorm enthousiast over vertellen. Ik zie het schip jaarlijks als vrijwilliger bij de Sintintocht in Maassluis van dichtbij en tijdens het 100-jarig jubileum had ik het geluk Thecla Bodewes (van Thecla Bodewes Shipyards) even te spreken op één van de jubileumtochten. Nog wat later werd ik Vriend van de Furie, iets wat ik iedereen kan aanraden.

Het verhaal van de Furie is bijzonder voor Nederland. Een door echte stoom aangedreven sleper, in een grijs verleden werkzaam als houtsleepboot en daarna hoofdrolspeler in de televisieserie Hollands Glorie. Daarna kwam de hoofdrol in Maassluis. Als vormgever was het mij wel duidelijk: dit verhaal moet verteld worden! Ik vond het geweldig dat ik gevraagd werd om een nieuwe folder en website voor de Furie te ontwikkelen. Dat hoef je natuurlijk maar één keer te vragen!

Voor mij zijn de uitgangspunten duidelijk. In Maassluis is de Furie van iedereen, in het bijzonder van de groep vrijwilligers die het schip op stoom houdt. Daarbij is veel aandacht voor de historie van het schip. Maar als boegbeeld van Maassluis moeten we ook aan mensen van buiten Maassluis vertellen waaróm het zo’n bijzonder schip is en juist dat laten zien: daarvoor komen mensen naar Maassluis.

De nieuwe folder en website laten een veelzijdig beeld zien van de Furie. Voor de Wereldhavendagen van 2023 was de nieuwe folder al klaar. En… nog even geduld voor de nieuwe website: daarover binnenkort meer!

Victor Kappelhof