Bloed kruipt waar het niet gaan kan
Als 16-jarige kwam ik aan boord van de Furie en ben nu al 45 jaar actief betrokken bij het schip. Door het werken als vrijwilliger op de Furie was het een logische stap naar de zeevaartschool en vandaar naar een carrière in de sleepvaart en offshore.
Na jaren te hebben gevaren, ben ik uiteindelijk aan de wal gaan werken in West Afrika. In de goede tijd was dat 7 weken op en 7 weken af. Ik had dus veel vrije tijd die hoofdzakelijk op de Furie werd doorgebracht. Niet alleen zaterdag en woensdag maar bijna elke dag. Er was altijd wel iemand vrij zodat we altijd met twee man veilig konden klussen.
Op een gegeven moment moest het ervan komen, een eigen website voor de oude dame. Via via wist ik iemand die dit voor een leuk prijsje kon bewerkstelligen. Wellicht wekte dit gelijk de illusie dat ik ook verstand had van internet. Niets was minder waar, maar ik moest toch maar de website bij gaan houden. Dat was in die tijd niet zo spannend.
Om mee te gaan in de vaart der volkeren moest er later een moderne versie gemaakt worden door een professionele partij.
In die periode werkte ik vast in Nigeria maar bleef betrokken bij het project. En vanzelfsprekend bleef ik de updates doen. Het plaatsen van de columns, nieuws en foto’s is prima te doen, dat heb ik onder controle. Als het meer gecompliceerd wordt, kan ik gelukkig terugvallen op de bouwer Bureau Zeker.
Ondertussen ben ik na vele jaren in het buitenland weer neergestreken in Maassluis. Dit seizoen heb ik ook alweer een aantal vaartochten meegedaan. Aan het actief klussen op de zaterdagen wordt ook weer gewerkt. Want ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Eric Peute
