Column FURIE, januari 2023

Tweemaandelijks bieden we u een blik achter de schermen bij de s.s. Furie en het vrijwilligers peloton van Stichting Hollands Glorie (SHG).

Met nog de allerbeste wensen voor 2023, kan ik u melden dat we eindelijk aan de slag kunnen!
Het is voorjaar 2019 als we bij verschillende subdidiefondsen een aanvraag indienen voor een groot onderhouds- en restauratieprogramma aan boord van de Furie. We krijgen veelal positieve reacties en daarmee hebben we een sluitende begroting. We staan in het voorjaar van 2020 te trappelen om samen met de specialisten van scheepswerf De Haas en onze eigen bemanning een lange lijst ingrijpende klussen aan te pakken. En toen werd het stil in Nederland en dus ook rond de Furie.

Nu, drie jaar later, kunnen we écht aan de slag. Gelukkig heeft De Haas in Rotterdam inmiddels een geweldige scheepskraan in gebruik, waarmee ze de Furie uit het water hijsen en op een veilige plaats aan de kade afzetten. Ruimte genoeg. Daar hebben we volop de mogelijkheden om alle uitstaande restauratie- en reparatiewerkzaamheden op een gedegen manier uit te voeren. De complexe zaken laten we graag aan De Haas over, maar waar mogelijk doen we het werk met de eigen ploeg. Eind januari vertrekken we richting Rotterdam en we hopen ergens in maart weer terug te keren.
Dat dit allemaal ook na drie jaar kan worden uitgevoerd, is voor een belangrijk deel te danken aan een aantal subsidiefonden. Het Fonds Schiedam Vlaardingen, het Mondriaan Fonds, het De Groot Fonds, het Prins Bernhard Fonds en De Stichting 75 jaar NBB waren allemaal bereid om ook na drie jaar dit omvangrijke project te ondersteunen. Hulde en dank hiervoor.

Want dankzij de steun van deze fondsen, de geweldige samenwerking met scheepswerf De Haas en verschillende toeleveranciers blijft het mogelijk om ook een 107 jaar oude stoomzeesleper te behouden voor de volgende generaties. En wie wil dat nou niet.
 
Ton Raemakers
Voorzitter Stichting Hollands Glorie

Column FURIE, november 2022

De stoomboot van Sinterklaas en het vlaggenschip van de Furieade

Je hebt van die dingen die komen op een bijzondere manier steeds weer terug in je leven. Dit is bij mij het geval met de Furie.

Al jaren is de Furie natuurlijk ook de stoomboot van Sinterklaas in Maassluis. De laatste elf jaar fietsten wij in weer en wind mee met de stoomboot als Sinterklaas en zijn Pieten weer aankomen in Maassluis. In het begin alleen met Anouk en mijn vrouw en inmiddels ook met Laura en Emma erbij. 

Nu een nieuwe kennismaking met de Furie. Dit keer niet vanaf de wal maar zelf aan het roer met kapitein Frans Verbrugge naast mij. Sinds drie jaar ben ik de voorzitter van de Stichting Maassluis Maritiem. Deze stichting organiseert Kids aan de Vlieten en de Furieade. In de aanloop naar de Furieade hebben de besturen van Furie en Furieade traditiegetrouw een gesprek met elkaar. De uitkomst is altijd hetzelfde en dat is dat de Furie het vlaggenschip is en blijft als naamgever van de Furieade. Tijdens dit gesprek kwam ik op het idee om onder de voornamelijk nieuwe sponsoren nieuwe Vrienden te werven voor de Furie. Dit lukte mij eenentwintig keer! Tegenprestatie voor de sponsoren was dat zij mee mochten varen met de Furieade lunchcruise. Het was een hele mooie en gezellige cruise en tevens mijn eerste vaartocht met de Furie.

Ik hoop nog vaak mee te mogen varen met de Furie en dat dit prachtige schip voor altijd het vlaggenschip blijft van de Furieade. Samen met het bestuur en alle vrijwilligers kijk ik terug op een hele mooie en geslaagde Furieade.

Nu eerst uitkijken naar de komst van de stoomboot van Sinterklaas en daarna gaan we weer aan de slag met de 42e editie van de Furieade! 

Gerard Poot

Column FURIE, september 2022

En dan sta je ineens in de machinekamer van de Furie als (leerling)stoker. Tot een jaar geleden had ik totaal niet verwacht ooit op een stoomzeesleepboot te varen. Als voormalig sleepbootkapitein, Marine expert/hoofd van sleepvaart en berging keek ik altijd uit naar de ontwikkelingen en vooruitgang van de sleepvaartindustrie. Projecten van het slepen van bakken, booreilanden en schepen was mijn ‘ding’. 

Totdat ik vorig jaar met mijn vrouw meeging naar een verjaardag en met een andere genodigde, Arie, in aanraking kwam, of eerlijk gezegd, naast werd gezet omdat wij allebei een voorliefde voor sleepboten hadden. Na een goed en gezellig gesprek was Arie ervan overtuigd dat ik zijn tweede man als stoker moest worden. Ik hoefde alleen nog maar ja te zeggen. Uiteraard stel je Arie niet teleur. Binnen een week was het geregeld en was ik opgenomen in het team. 

De eerste keer achter de ketel was iets anders dan de elektronica waar ik de laatste jaren mee gevaren heb en die je  tegenwoordig ziet op schepen. Uiteraard had ik wel op stoom gedreven LNG gastankers gewerkt, maar daar werd de stoomvoorziening van de turbines volautomatisch geregeld. Op de Furie heb je je rechter- en linkerhand om te zorgen dat er voldoende stoomdruk is voor het voorstuwingbedrijf en het hulpbedrijf. 

Na een aantal reizen op de Furie komt het gevoel voor de stoom en hoe meer je er mee bekend raakt hoe interessanter het wordt.  Dit ook omdat er bij het hele stoombedrijf aanzienlijk meer randzaken zijn dan ik had voorzien. Kortom, op de ‘oude dame’ leer ik genoeg wat ik in mijn huidige werk kan meenemen. Dus naast een gezellig, professioneel team en een mooie boot kan ik mijzelf aan boord verder specialiseren in een stukje historie waar de sleepvaart vandaan is gekomen.  

Danny van der Ent

In het dagelijks leven werk ik als Financieel directeur bij Delmar-Vryhof, dat verankeringsoplossingen levert voor de offshore industrie. Als rasechte Maassluizer met een opa en vader, die beiden betrokken waren bij de Sleepboothaven, ken je uiteraard de Furie.  Het mooie boegbeeld van Maassluis. 

Elke week wordt er door de bemanningsleden hard gewerkt om de oude dame in topconditie te houden. Dat de Furie nog steeds vaart en een graag geziene gast is op evenementen, is het bewijs dat dit goed lukt. Niet al het onderhoud kan door vrijwilligers worden gedaan, af en toe is er ook grootonderhoud nodig dat wordt uitbesteed, daar het aan tijd, materiaal en soms ook vakmanschap ontbreekt bij onszelf.

Dat er naast de bemanning genoeg bij komt kijken om de Furie zo’n zeven weekenden per jaar te laten varen, spreekt voor zich. Gelukkig weet de bemanning zich gesteund door een vijfkoppig bestuur dat ervoor zorgt dat alles van PR tot financiën goed op orde is. 

Door mijn link met het maritieme en het feit dat ik in een gezellige ploeg zou komen om mee samen te werken, zei ik enthousiast ’ja’ op de vraag of ik als penningmeester aan boord wilde komen. Leuk om zo een bijdrage te kunnen leveren aan het instant houden van dit unieke varende monument en nog plezier te hebben ook! Voor ons ligt gelukkig een vol zomerprogramma, want het blijft natuurlijk de beste manier om de Furie te beleven als ze onder stoom ligt.

Uiteraard kan ik als penningmeester niet anders dan afsluiten met de constatering dat er veel geld nodig is, zodat de Furie nog vele jaren haar stoomfluit kan laten horen. Mocht u nu denken, daar draag ik graag aan bij, wordt dan vriend van de Furie via info@furie.nl of kom eens gezellig langs aan boord!

Remco Langelaar

Column FURIE, mei 2022

De Furie bestaat al 106 jaar en moet voortdurend onderhouden worden. Als we niet varen, zijn de vrijwilligers bezig met het onderhoud en de revisie van delen van de machine. Ieder jaar worden bepaalde systemen aangepakt en dit jaar is onder andere de elektrische schakelkast in de machinekamer aan de beurt. De elektrische schakelkast is eigenlijk de meterkast van de Furie. We hadden steeds vaker kleine storingen aan de installatie, wat tot gevaarlijke situaties kan leiden.

De Furie was vroeger voor de verlichting volledig afhankelijk van een met stoom aangedreven gelijkstroomgenerator. Als er stoom was, dan was er verlichting aan boord.

In 1978 is de Furie naar Maassluis gekomen en omstreeks die tijd is de installatie aangepast en kregen we ook een walvoeding. Hiermee kunnen, als we niet varen, de waterpomp, de Centrale verwarming en de acculader onder spanning gehouden worden. Maar ook hulpvoedingen voor het elektrisch gereedschap en niet te vergeten een voeding in de kombuis voor het koffiezetapparaat en de ijskast.

De huidige installatie is na veertig jaar wel aan vernieuwing toe. Sommige componenten zijn van vlak na de tweede wereldoorlog, dus al ruim 75 jaar oud. Gelukkig hebben we fabrikanten bereid gevonden nieuwe componenten te leveren wat de kosten aanzienlijk heeft verminderd. We proberen zoveel als mogelijk de oude stijl van de machinekamer te handhaven, maar moeten hier en daar natuurlijk wat concessies doen voor de veiligheid en de moderne eisen.

Niet minder belangrijk is om alle tekeningen up to date te maken voor de volgende generatie. Veel kennis zit in de hoofden van de mannen van het eerste uur, die ondertussen ook op leeftijd beginnen te komen.
De vernieuwde installatie is geschikt gemaakt om een tweede stoomgenerator aan te sluiten. Dat wordt het volgende project. We zijn er maar druk mee…

Dick Eichhorn – Elec.