Column FURIE, september 2022

En dan sta je ineens in de machinekamer van de Furie als (leerling)stoker. Tot een jaar geleden had ik totaal niet verwacht ooit op een stoomzeesleepboot te varen. Als voormalig sleepbootkapitein, Marine expert/hoofd van sleepvaart en berging keek ik altijd uit naar de ontwikkelingen en vooruitgang van de sleepvaartindustrie. Projecten van het slepen van bakken, booreilanden en schepen was mijn ‘ding’. 

Totdat ik vorig jaar met mijn vrouw meeging naar een verjaardag en met een andere genodigde, Arie, in aanraking kwam, of eerlijk gezegd, naast werd gezet omdat wij allebei een voorliefde voor sleepboten hadden. Na een goed en gezellig gesprek was Arie ervan overtuigd dat ik zijn tweede man als stoker moest worden. Ik hoefde alleen nog maar ja te zeggen. Uiteraard stel je Arie niet teleur. Binnen een week was het geregeld en was ik opgenomen in het team. 

De eerste keer achter de ketel was iets anders dan de elektronica waar ik de laatste jaren mee gevaren heb en die je  tegenwoordig ziet op schepen. Uiteraard had ik wel op stoom gedreven LNG gastankers gewerkt, maar daar werd de stoomvoorziening van de turbines volautomatisch geregeld. Op de Furie heb je je rechter- en linkerhand om te zorgen dat er voldoende stoomdruk is voor het voorstuwingbedrijf en het hulpbedrijf. 

Na een aantal reizen op de Furie komt het gevoel voor de stoom en hoe meer je er mee bekend raakt hoe interessanter het wordt.  Dit ook omdat er bij het hele stoombedrijf aanzienlijk meer randzaken zijn dan ik had voorzien. Kortom, op de ‘oude dame’ leer ik genoeg wat ik in mijn huidige werk kan meenemen. Dus naast een gezellig, professioneel team en een mooie boot kan ik mijzelf aan boord verder specialiseren in een stukje historie waar de sleepvaart vandaan is gekomen.  

Danny van der Ent

In het dagelijks leven werk ik als Financieel directeur bij Delmar-Vryhof, dat verankeringsoplossingen levert voor de offshore industrie. Als rasechte Maassluizer met een opa en vader, die beiden betrokken waren bij de Sleepboothaven, ken je uiteraard de Furie.  Het mooie boegbeeld van Maassluis. 

Elke week wordt er door de bemanningsleden hard gewerkt om de oude dame in topconditie te houden. Dat de Furie nog steeds vaart en een graag geziene gast is op evenementen, is het bewijs dat dit goed lukt. Niet al het onderhoud kan door vrijwilligers worden gedaan, af en toe is er ook grootonderhoud nodig dat wordt uitbesteed, daar het aan tijd, materiaal en soms ook vakmanschap ontbreekt bij onszelf.

Dat er naast de bemanning genoeg bij komt kijken om de Furie zo’n zeven weekenden per jaar te laten varen, spreekt voor zich. Gelukkig weet de bemanning zich gesteund door een vijfkoppig bestuur dat ervoor zorgt dat alles van PR tot financiën goed op orde is. 

Door mijn link met het maritieme en het feit dat ik in een gezellige ploeg zou komen om mee samen te werken, zei ik enthousiast ’ja’ op de vraag of ik als penningmeester aan boord wilde komen. Leuk om zo een bijdrage te kunnen leveren aan het instant houden van dit unieke varende monument en nog plezier te hebben ook! Voor ons ligt gelukkig een vol zomerprogramma, want het blijft natuurlijk de beste manier om de Furie te beleven als ze onder stoom ligt.

Uiteraard kan ik als penningmeester niet anders dan afsluiten met de constatering dat er veel geld nodig is, zodat de Furie nog vele jaren haar stoomfluit kan laten horen. Mocht u nu denken, daar draag ik graag aan bij, wordt dan vriend van de Furie via info@furie.nl of kom eens gezellig langs aan boord!

Remco Langelaar

Column FURIE, mei 2022

De Furie bestaat al 106 jaar en moet voortdurend onderhouden worden. Als we niet varen, zijn de vrijwilligers bezig met het onderhoud en de revisie van delen van de machine. Ieder jaar worden bepaalde systemen aangepakt en dit jaar is onder andere de elektrische schakelkast in de machinekamer aan de beurt. De elektrische schakelkast is eigenlijk de meterkast van de Furie. We hadden steeds vaker kleine storingen aan de installatie, wat tot gevaarlijke situaties kan leiden.

De Furie was vroeger voor de verlichting volledig afhankelijk van een met stoom aangedreven gelijkstroomgenerator. Als er stoom was, dan was er verlichting aan boord.

In 1978 is de Furie naar Maassluis gekomen en omstreeks die tijd is de installatie aangepast en kregen we ook een walvoeding. Hiermee kunnen, als we niet varen, de waterpomp, de Centrale verwarming en de acculader onder spanning gehouden worden. Maar ook hulpvoedingen voor het elektrisch gereedschap en niet te vergeten een voeding in de kombuis voor het koffiezetapparaat en de ijskast.

De huidige installatie is na veertig jaar wel aan vernieuwing toe. Sommige componenten zijn van vlak na de tweede wereldoorlog, dus al ruim 75 jaar oud. Gelukkig hebben we fabrikanten bereid gevonden nieuwe componenten te leveren wat de kosten aanzienlijk heeft verminderd. We proberen zoveel als mogelijk de oude stijl van de machinekamer te handhaven, maar moeten hier en daar natuurlijk wat concessies doen voor de veiligheid en de moderne eisen.

Niet minder belangrijk is om alle tekeningen up to date te maken voor de volgende generatie. Veel kennis zit in de hoofden van de mannen van het eerste uur, die ondertussen ook op leeftijd beginnen te komen.
De vernieuwde installatie is geschikt gemaakt om een tweede stoomgenerator aan te sluiten. Dat wordt het volgende project. We zijn er maar druk mee…

Dick Eichhorn – Elec.

Column FURIE, maart 2022

 Wanneer de Furie wordt uitgenodigd om het Sail Amsterdam op te luisteren en het te verfraaien met haar acte de préséance, wordt in principe meestal de route gepland via de Noordzee. En er zijn soms bemanningsleden aan boord die voor het eerst naar zee gaan en daarvoor liggen snode plannen klaar…
Na een zorgvuldige reisvoorbereiding gaat de route bij vertrek uit de haven van Maassluis via de Nieuwe Waterweg naar zee. Na eenmaal de pieren bij Hoek van Holland te hebben gepasseerd en te zijn aangekomen bij de Maas-Oostboei, neemt de Furie een noordelijke koers voor met als eerste bestemming de haven van IJmuiden. Onderweg passeren wij de aanloop van Scheveningen welke wij over stuurboord passeren.

Het weder gedurende deze specifieke reis was van uitzonderlijke kwaliteit met een lichte deining op zee en een zwakke bries over het dek. Al met al een heel plezierige reis tot zover.
 
Ongeveer iets meer oostelijker dan dwars werd de vuurtoren van Katwijk gepeild en vond koning Neptunes het nodig om de ss Furie met een bezoek te vereren.

Onder toezicht van nagenoeg de gehele equipage werden enkele bemanningsleden die nog nooit geen zoutwater hadden geroken in hun leven, gedoopt en welkom geheten in de wereld van zeevarenden.
Onder veel gejuich en leedvermaak werden de nieuwbakken zeevarenden ingesmeerd met van alles wat er voorhanden was. Denk hierbij vooral aan de grootste viezigheid dat aan boord was: koffiedik, oude olie en diverse smeersels waarvan de afkomst dubieus te noemen is. Nadat hun hoofden hiermee waren ingesmeerd, moesten de nieuwbakken zeelieden hun hoofd in een bad zeewater steken om hun doop compleet te maken.

Na een schoot aan en een stoot op de stoomfluit, verliet Koning Neptunes de Furie en vervolgde de Furie zijn reis naar IJmuiden.
 
Frans Verbrugge
Kapitein

Column FURIE, januari 2022

Op een warme middag lig ik wat te doezelen in m’n tuintje, alleen gestoord door wat bekvechtende mussen. Plotseling klinkt het muziekje van m’n telefoon. Het is de secretaris van de Furie met de vraag of ik een stukje wil schrijven over mijn tijd bij de Furie. Nou… ik ben geen schrijver! Maar voor ik dat kon zeggen, geeft ze me nog de oppepper door te zeggen dat ik er lang op kan broeden, ze wenst me nog een fijne dag en weg is ze. Zo, dag rustig uurtje. De radertjes in m’n hoofd beginnen te werken.
 
Het begon voor mij toen mijn werkgever besloot om met het bedrijf een andere koers te gaan varen. Hij had mij en veel collega’s daar niet bij nodig, dus werden wij met grootverlof gestuurd met opeens veel vrije tijd. Dagelijks was er een wandeling naar het Hoofd. Tot ik Jan Bruins daar tegenkwam, hij vroeg of ik eens meeging naar de Furie. Daar vertelde hij over het reilen en zeilen aan boord en vroeg hij of ik hem zou willen aflossen als dat eens nodig was, dus zo is het gekomen.
 
De eerste reis was naar Dordt in Stoom. Veel oude bekenden kom je dan tegen, wat een gezelligheid. Zo hebben we heel wat leuke reisjes gemaakt. Naar Sail Amsterdam en de Vlootdagen in Den Helder gingen we over zee, dan was het aan boord zeer rustig. In Maassluis waren de Furieade en de Sinterklaasintocht, met al die kinderen langs de havenkant, altijd een groot feest. Al was de bemanning altijd blij als de Sint veilig aan wal stapte en dachten: zo, dat zit er weer op.

En zo zit het ook met mijn stukje. Dit was in een notendop mijn Furietijd van 18 jaar, die zijn omgevlogen.
 
André Spanjersberg
Oud kapitein